Pechar

• Entre a praia de Rodeira (Cangas) e o Con (Moaña) existe un xacemento xeolóxico de grande interese. As rochas da beiramar parecen conter fragmentos doutras de aspecto e cor diferente. Semella como se a masa dun biscoito fóra “bombardeada” con grandes pingueiras de chocolate pouco antes de que todo solidifique á calor do forno, sen a penas tempo para mesturarse. Os xeólogos chámanlle enclaves a estes fragmentos de rocha contidos ou encaixados noutra, e unha formación coma esta na que hai moitos destes enclaves formando unha banda, neste caso, de 80 a 100 m de ancho, recibe o nome de “Corredor de enclaves”.

• Presentan formas predominantemente elípticas, aínda que tamén poden ser redondeadas ou doutras aparencias, mesmo caprichosas. O seu tamaño, aínda que moi variado, non excede dos 50 cm no eixo maior das elipses. Tamén é variable a súa composición mineralóxica, a súa cor e o tamaño dos cristais dos diferentes minerais. Así, algúns están formados por rochas de cor predominantemente escura e de gran fino, mentres que outros presentan cristais máis grosos e cores claras, cun aspecto máis semellante ao da rocha granítica na que están encaixados.

• A orixe deste fenómeno parece estar no encontro no interior da cortiza terrestre de dous magmas de composición diferente, antes do seu arrefriamento definitivo. O magma básico, que dará lugar ás rochas de cor máis escura (Dioritas) foise introducindo no magma que deu lugar á rocha de cor máis clara (Granito). Se o proceso de mestura chegara a completarse totalmente, o resultado tería sido unha única rocha de composición intermedia entre a das dúas masas magmáticas orixinais. Sen embargo tal proceso non chegou a completarse, tal vez porque as dúas masas magmáticas estaban próximas ó seu arrefriamento ou porque a súa elevada viscosidade llelo impedía. A mestura entre os magmas foi, polo tanto, parcial, como se pode intuír prestando atención ás diferenzas no aspecto dos distintos tipos de enclaves presentes no corredor.